Тие сочинуваат помалку од 1% од сите карциноми на дојката. Овие маси клинички се мешаат со огромните фиброаденоми. Патолошки, тие се разликуваат од огромните фиброаденоми по клиничкото повторување и фактот што оваа маса се шири на други органи. Дури и со ултрасонографија, мамографија и со МР многу е тешко да се определат фиброаденомите и филоидите. Може да се пристапи со биопсијата со дебела игла, меѓутоа резултатите не би биле дефинитивни. Најточна разлика може да се направи по хируршко отстранување на целата маса и истата да се испрати на патохитолошка анализа. Лекувањето од филоид опфаќа хируршко отстранување на масата.
Според онколозите, карциномот кој ја опфаќа дојката, на пример 20 см, може да се извади само со отстранување на цела дојка. По мастектомијата, во склоп на истата интервенција може да се спроведе реконструкција на дојка. Филоидните тумори не се шират до аксиларните лимфни јазли, па затоа овие јазли не се оперираат. Многу често карциномот може да се повтори и да се прошири во белите дробови. Стапката на преживеани од бенигни филоиди во период од 5 години е 91%, додека за малигни филоиди е 82%. Бенигните филоиди се отстрануваат хируршки. Само во некои од малигните случаи (оние со висок ризик) се спроведува радиотерапија на градната коска, како и хемотерапија. Во принцип, ефикасноста на овие постоперативни третмани е дискутабилна.
