Anomalitë e lindura të veshkave dhe traktit urinar janë të pranishme tek 3-6 nga 1000 të porsalindur. Dr. Nadica Ristoska Bojkovska, nefrologe pediatër në “Acibadem Sistina” shpjegon të gjitha anomalitë e lindura të veshkave dhe nevojën për diagnostikimin e hershëm të tyre. Në vijim ju shpjegojmë anomalitë më të shpeshta të traktit urinar:
Hidronefroza e lindur
Hidronefoza është anomalia më e shpeshtë e cila mund të zbulohet që në shtatzëninë e hershme me anë të kontrillit me ultratingull. Bëhet fjalë për anomali të kanaleve të veshkave kur janë të zgjeruara. Tek fëmijët kjo anomali manifestohet me gastro intestinal ose me parehati abdominale, të përziera, të vjella apo me infeksion urinar. Hidronefroza postnatale diagnostikohet disa ditë pas lindjes, me anë të kontrollit me eko. Nëse ultrasonogrami është në rregull, janë të nevojshme disa kontrolle gjatë vitit të parë të lindjes. Nëse konfirmohet hidronefroza, duhet të kryhen disa ekzaminime gjatë javës së 2 deri në javën e 4. Nëse hiponefroza është me obstruksion (dmth me bllokim të plotë të rrjedhjes së urinës), rekomandohet trajtim kirurgjik. Tek foshnjat e tjera ku anomalija nuk shkakton obstruksion dhe ka funksion normal të veshkave, trajtohet në mënyrë konservative me anë të kontrolleve me eko dhe renogram 3-4 herë gjatë 2 viteve të para.
Refluksi veziko ureteral
Refluksi veziko ureteral ka të bëjë me kthimin e urinës nga fshikëza në veshka, ndërkohë që rrjedhja normale e urinës duhet të jetë në një drejtim të vetëm , nga veshka në fshikëz. Urina që kthehet në veshka është një burim i infeksionit në veshka dhe në urinë, si dhe mbajtja e urinës mund të dëmtojë veshkat. Anomalia është e trashëguar , 33% e motrave dhe vëllezërve të pacientëve me refluks do të jenë të prekur nga kjo anomali, dhe 66% e fëmijëve të pacientëve me refluks do të kenë refluks. Trajtimi i kësaj anomalie varet nga shumë faktorë, veçanërisht nga mosha e pacientit, kohës kur është zbuluar, dhe shkallës së refluksit. Në shumicën e rasteve refluksi tërhiqet spontanisht. Është e nevojshme që të ndiqet rregullisht gjendja dhe të kryhen kontrolle të rregullta, terapi profilaktike për parandalimin e infeksioneve urinare tek pacienti. Nëse bëhet fjalë për një refluks të shkallës së ulët, trajtimi është konservativ. Tek rastet e reflukseve më të rënda, opsionet janë injektim periureteral defluks kolagjen (metoda STING) ose kirurgji e hapur.
Uretrat ektopike
Uretër ektopike kemi atëherë kur hapja e uretrës është e vendosur jashtë fshikëzës. Kjo anomali është 6 herë më e përhapur tek femrat se sa tek meshkujt. Më parë, uretra ektopike diagnostikohej tek vajzat e moshës parashkollore për shkak të inlkontenencës (mosmbajtjes së urinës), në rastet me veshka të vetme apo të dyfishta lidhur me infeksionet urinare. Trajtimi kirurgjik është i shpeshtë: ri–implantimi i uretrës ektopike në fshikëz për personat me veshkë funksionale, me nefrektomi (heqje të veshkës), ose me heminefrektomi për ata të cilëve nuk i’u funksionon veshka.
Ureterocela
Ureterocela është zgjerimi i uretrës intravezikale. Një pjesë e uretrocelës gjendet në qafën e fshikëzës apo në uretër. Uretrocela mund të shkaktojë kthimin e urinës në veshka. Trajtohet në mënyrë kirurgjike me një shkallë të lartë suksesi. Mund të diagnostikohet që në shtatzëni me anë të kontrollit me eko, dhe me një ndërhyrje në kohë mund të eliminohet rreziku i infeksionit. Incidenca e lartë e refluksit në uretër dhe infeksioni urinar shkaktojnë rrezikun e shkaktërimit të një pjese të veshkës.
